Rozdział 15

   Czy pobiegłam się ukryć? Nie. Czy płakałam? Nie. Jedyne czego potrzebowałam, to iść do sali treningowej. Rzucać wszystkim, co się do tego nadaje. Sztyletami, strzelać z łuku, cokolwiek. Dlatego moje kroki skierowałam właśnie tam. Poszłam do wspólnej, a nie mojej tajemnej. I tak po śniadaniu miał się zacząć trening. A ja nie chciałam iść na śniadanie. Nie mogłabym spojrzeć Jace'owi w oczy po tym, co się stało.

***Jace***

   -Okay, chłopcy. Słuchajcie mnie uważnie - mówił Valentine. Staliśmy w szeregu przed drzwiami do sali treningowej. - Tam w środku jest moja córka. Po kilku minutach możecie wyjść nieźle poharatani, więc... bądźcie czujni. - Czułem się, jakby szykowali mnie na wojnę. I chyba nie tylko ja.
   Nagle w korytarz wpadł Jonathan.
   -Hej, chłopaki! Widzę, że jeszcze nie weszliście? - na te słowa Fred tępo spojrzał na nas i odpowiedział:
   -Nie, jesteśmy tu wszyscy.
   Ugh. Totalny idiota.
   -No, więc miło było was znać - kontynuował Jonathan. - Bo do obiadu nie będziecie żywi. Tak więc... Bajoo!!! - pomachał nam ręką ze strasznym uśmieszkiem i zniknął równie szybko jak się pojawił.
   -Kto pierwszy? - zapytał Morgenstern, ale nikt się nie odezwał. W końcu usłyszałem głos... Kogo? Oczywiście naszego tępaka.
   -No... To może ja? - Fred wyszedł z szeregu i stanął przy Valentine'ie.
   Ten wyglądał, jakby miał zaraz przewrócić oczami. Powstrzymał się jednak i rzekł tylko:
   -Wchodź.
   Fred zaczął iść "na śmierć" tanecznym krokiem, nucąc pod nosem:
   -Lumpi, siumpi, siumpi, lumpi, pabidi, babidi, bum. I tra la la la la, badum, taratatata...
   O nie. Jeśli masz zamiar poślubić Clary, nie uda ci się to.
Bo pierwszy zdobędę ją ja.

***Clary***

   No świetnie. Jako pierwszy przyszedł Fred. Bosko po prostu. Spojrzał na mnie, zamknął drzwi od sali treningowej, stanął w miejscu, okręcił się robiąc w moją stronę pistoleciki dłońmi i powiedział:
   -To jak, złotko?  Rozpoczynamy ten trening?
   Ugh. Z kim ja żyję.
   -Tak, jasne. Ale nie mów do mnie "złotko" - warknęłam.
   -Jak tam sobie chcesz - wzruszył ramionami, zawiedziony.
   -Więc, od czego zaczynamy?
   Chłopak zamyślił się na jakąś minutę. Nie, no błagam. Tyle tu jest broni. Ile potrzeba czasu, by wybrać jedną z nich?!
   -A może... ZAPASY!!! - ryknął i rzucił się w moją stronę z wojowym okrzykiem.
   Zsunęłam mu się z drogi, a on w efekcie uderzył głową w ścianę.
   -Sorry, zapasy to nie jest coś dla Nocnej Łowczyni - stwierdziłam, stając obok niego. On spojrzał na mnie.
   -W porządku, złot... Clary - poprawił się, widząc moje ostrzegawcze spojrzenie. - W takim razie będzie walka na miecze.
   W odpowiedzi wyjęłam Hesperosa i stanęłam z nim w bojowej pozycji.




Ludzie!!! Czy każdy kto czyta tego bloga, mógłby skomentować rozdział? Chcę zobaczyć, dla ilu osób piszę.

I przepraszam, że tak długo nic nie było. Ale w weekend nie było mnie w domu, w poniedziałek musiałam uczyć się historii, we wtorek geografii, wczoraj chemii... Masakra. Chciałam wam dać chociaż tyle.

No więc... Komentujcie!!!

Wera